ณ นครราชศรีมา(โคราช) ในคืนหนึ่งที่ฝนตกปรอยๆ หญิงสาวคนหนึ่งเลิกงานในเวลาทุ่มเศษๆ เธอเดินออกมาจากซอยเล็กๆก่อนข้ามถนนมาขึ้นรถประจำทาง การจราจรในถนนเส้นลาดพร้าวยังคนแน่นขนัด เธอยืนรอรถเมล์อยู่ท่ามกลางผู้คนที่อัดแน่นบริเวณป้ายรถเมล์ gestra โบดาว วาล์ว ร่มคันเล็กๆไม่เพียงพอที่จะต้านเม็ดฝน หยดน้ำบางส่วนเปียกชื้นอยู่บนเสื้อ กระโปรงและรองเท้าผ้าใบที่สวมอยู่

รถเมล์สาย 122 gestra โบดาว วาล์ว แน่นได้ด้วยผู้คนที่ยัดตัวเองขึ้นไป อากาศข้างในแทบจะไม่เพียงพอให้หายใจ กระจกส่วนหนึ่งถูกปิดเอาไว้ เพราะฝนข้างนอกสาดเข้ามา ผู้คนในรถหน้าตาเคร่งเครียด กลิ่นเหงื่อ กลิ่นอันชื้น ของไหล(ของเหลว) คละคลุ้งไปทั่วคัน กระเป๋ารถเมล์ตะโกนให้ผู้โดยสารชิดตัวเข้าไปข้างใน ร่างผอมแกรนของกระเป๋ารถห้อยอยู่หน้าประตูทางเข้า เพราะผู้โดยสารแน่นเต็มคัน รถโดยสารสีชมพูเก่าๆค่อยๆเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆและหยุดเป็นพักๆ เสียงแตรถูกบีบไปทั่วท้องถนน รถมอเตอร์ไซด์วิ่งเลาะไปตามช่องของรถยนต์ อัตราการไหล(Flowrate) ปาดซ้าย ปาดขาว คนบนรถเมล์โดยสารเริ่มลง หลังจากรถเคลื่อนตัวผ่านโชคชัยสี่ คนที่อยู่ท้ายๆรถเริ่มขยับขึ้นมาข้างหน้า ฝนยังคนโปรยปรายไม่หยุด ผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะถึงจุดหมาย

รถเคลื่อนตัวผ่านห้างอิมพีเรียมลาดพร้าว gestra blowdown valve หลังจากผ่านมาชั่วโมงเศษๆ คนทยอยลงจากรถจนเริ่มบางตา คนแน่นๆทั้งคนเริ่มมีพื้นที่ว่างประปราย หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้านขวามือทางว่างอยู่ สัมภาระหนักอึ้งถูกวางไว้บนพื้น บริเวณเท้าคนนั่ง เธอหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของอาทิตย์ที่ทำงาน ฝนก็ตกไอน้ำ(Steam) ส่วนรถก็ติดมากเป็นปกติ เธอยกกระจกที่ปิดไว้ขึ้นมาครึ่งหนึ่งของหน้าต่าง เม็ดฝนบางส่วนปลิวเข้ามาในรถช่วยให้เย็นขึ้น ฝนยังคงตกปรอยๆ เธอใสหูฟัง พร้อมเปิดเพลงในโทรศัพท์ สีหน้าดูผ่อนคลายขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่เธอ แต่ผู้โดยสารรอบๆ ที่เคยเคร่งเครียดเมื่อชั่วโมงที่แล้วก็ดูผ่อนคลายขึ้น

เธอหลับตา คิดถึงวันพรุ่งนี้ วันหยุด ที่ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องเปียกฝนลม(Air) ไม่ต้องเบียดเสียดกับผู้คนบนรถ ไม่ต้องสูดกลิ่นควัน ไม่ต้องแหกตาตื่นแต่เช้า …เธอเผลอยิ้ม…ก่อนลุกขึ้นกดกริ่ง แล้วเดินลงเมื่อถึงจุดหมาย gestra blowdown valve